ທິດສະດີການເງິນ

 

ນຳສະເໝີກ່ຽວກັບ ວິຊາ: ທິສະດີການເງິນ

  ທິດສະດີການເງິນຈະປະກອບມີທັງໝົດ 8 ພາກຄື:

  ພາກທີ 1: ບັນດາບັນຫາພື້ນຖານກຽ່ວກັບການເງິນ.

  ພາກທີ 2: ງົບປະມານລັດ

  ພາກທີ 3: ການເງິນວິສາຫະກິດ

  ພາກທີ 4: ປະກັນໄພ

  ພາກທີ 5: ສິນເຊື່ອ

  ພາກທີ 6: ຕະຫຼາດການເງິນ

  ພາກທີ 7: ການເງິນສາກົນ

  ພາກທີ 8: ວຽກງນກວດກາການເງິນ

ວິຊາ: ທິດສະດີການເງິນ

ພາກທີ 1 

ບັນດາບັນຫາພື້ນຖານກຽ່ວກັບການເງິນ.

ຈຸດປະສົງ:

             ເມືອຜູ້ຮຽນຈະໄດ້ຮັບຮູ້ບັນຫາຫົວຂໍ້ດັ່ງນີ້:

I.ປະຖົມປັດໃຈຕັດສິ້ນຊີຂາດການປະກົດຕົວ,ການຄົງຕົວ ແລະ ການພັດທະນາຂອງການເງິນ

II.ຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບການເງິນ

III.ພາລະບົດບາດຂອງການເງິນ

IV.ລະບົບການເງິນ

V.ນະໂບບາຍການເງິນແຫ່ງຊາດ

I.ປະຖົມປັດໃຈຕັດສິນຊີ້ຂາດການປະກົດຕົວ,ການຄົງຕົວ ແລະ ການພັດທະນາຂອງການເງິນ.

ການເງິນ ແມ່ນ:

ມາດຕະເກນເສດຖະກິດພາວະວິໃສ, ແມ່ນລະບົບການພົວພັນເສດຖະກິດເງິນຕາອັນແນ່ນອນ ສະແດງອອກໃນຄົງເຂດການແຈກຢາຍ ແລະ ນຳໃຊ້ຄັງເງິນຕາລວມສູນ ແລະ ບໍ່ລວມສູນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ ແນ່ໃສ່ພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມ.

ມາດຕະເກນເສດຖະກິດພາວະວິໃສ, ຂຶ້ນກັບມາດຕະເກນແບ່ງປັນ,ການປາກົດຕົວ,ຄົງຕົວ ແລະ ພັດທະນາຂອງການເງິນແມ່ນພາຍໃຕ້ການຕັດສິນຊີ້ຂາດຂອງບັນດາປະຖົມປັດໄຈພາວະວິໃສ. 

ການຕັດສິນຊີ້ຂາດຂອງບັນດາປະຖົມປັດໄຈພາວະວິໃສມີຄື:

• ການປະກົດຕົວ, ການຄົງຕົວ ແລະ ການພັດທະນາເສດຖະກິດສິນຄ້າ-ເງິນຕາ.
• ການປະກົດຕົວ, ຄົງຕົວ ແລະ ດຳເນີນພາລະບົດບາດຂອງລັດ.
• ບັນດາປະຖົມປັດໄຈທີ່ກ່ຽວມາມີບົດບາດຕ່າງກັນ
• ເສດຖະກິດສິນຄ້າການເງິນ ແມ່ນປັດໃຈພາວະວິໃສ, ມີຄວາມໝາຍຕົກລົງການປະກົດຕົວ, ຄົງຕົວ, ການພັດທະນາຂອງການເງິນ.
• ລັດແມ່ນປັດໃຈ ທີ່ມີຄວາມໝາຍກຳນົດທິດທາງ, ສ້າງໃຫ້ມີສະພາບແວດລ້ອມ ດັດສົມການພັດທະນາຂອງການເງິນ.
• ການຄົ້ນຄວ້າປະຖົມປັດໃຈດັ່ງກ່າວມີຄວາມໝາຍພຶດຕິກຳທີ່ສຳຄັນ.
• ເພື່ອພັດທະນາການເງິນຕ້ອງມີການຈັດຕັ້ງພັດທະນາເສດຖະກິດການຄ້າເງິນຕາສ້າງສະພາບແວດລ້ອມເສດຖະກິດໃຫ້ມີການພັດທະນາ.
• ເພື່ອນຳໃຊ້ການເງິນໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນ, ລັດຕ້ອງມີບັນດານະໂຍບາຍ ແລະ ກົນໄກທີ່ສອດຄອງກັບຈຸດພິເສດຂອງແຕ່ລະໄລຍະການພັດທະນາ.

II. ຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບການເງິນ

ການສະແດງອອກຂອງການເງິນ:

ແມ່ນການເຄື່ອນໃຫວຂອງເງິນທຶນທີ່ສະແດງອອກ ຢູ່ທຸກໆ ນິຕິບຸກຄົນ ໃນສັງຄົມ, ມັນສ່ອງແສງ ແບບສັງລວມບັນດາສາຍພົວພັນເສດຖະກິດທີ່ເກີດຂື້ນໃນເວລາແບ່ງປັນແຫຼ່ງການເງິນຜ່ານການສ້າງຕັ້ງ ຫຼື ນຳໃຊ້ບັນດາຄັງເງິນຕາແນ່ໃສຕອບສະໜອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ຕ່າງກັນຂອງບັນດາ ນິຕິບຸກຄົນ ໃນສັງຄົມ.

ຄວາມເຂົ້າໃຈກຽ່ວກັບການເງິນມີຄວາມສຳຄັນດັ່ງນີ້:

• ຊ່ວຍຈຳແນກການເງິນກັບບັນດາເຄື່ອງມືແບ່ງປັນອື່ນໆຄື: ລາຄາ, ເງິນເດືອນ,ເພື່ອຈະໄດ້ມີການປະສານສົມທົບ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນດາເຄື່ອງມືແບ່ງປັນຢ່າງຄົບຊຸດ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ.
• ຊ່ວຍໃຫ້ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຖືກຕ້ອງກຽ່ວກັບເນືອໃນວຽກງານການຄຸ້ມຄອງການເງິນໃນພຶດຕິກຳຕົວຈິງຄື: ຄຸ້ມຄອງການເງິນ, ກ່ອນອື່ນ ແລະ ລະອຽດແມ່ນ: ຄຸ້ມຄອງບັນດາແຫຼງການເງິນ, ຄຸ້ມຄອງຄັງເງິນຕາ,ຄຸ້ມຄອງການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນດາຄັງເງິນຕາຢ່າງ ແໜ້ນແຟ້ນ,ສົມເຫດ ສົມຜົນ, ມີປະສິດທິຜົນ, ແນ່ໃສບັນລຸບັນດາຈຸດປະສົງທີ່ກຳນົດໄວ້.
• ສ້າງພື້ນຖານທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ໃຫ້ແກ່ການກຳນົດທິດທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງບັນດານະໂຍບາຍຮັບ ແລະ ຈ່າຍດ້ານການເງີນເພື່ອໃຫ້ມີຜົນກະທົບທີ່ມີປະສິດທີິຜົນທີສຸດເຖີງການແກ້ໄຂສາຍພົວ ພັນທາງດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມທີ່ເກີດຂື້ນໃນຂວນວິວັດແບ່ງປັນບັນດາແຫຼ່ງການເງິນ, ໃນຂະບວນວິວັດສ້າງຕັ້ງ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນດາຄັງເງີນຕາ, ຈາກນັ້ນຈະມີຜົນກະທົບທີ່ຕັ້ງໜ້າເຖິງການເຄື່ອນໃຫວເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຕາມບັນດາທິດທາງ ແລະ ຈຸດໜາຍທີ່ວາງອອກ.

ທາດແທ້ຂອງການເງິນ:

 ແມ່ນເກີດຈາກທາດແທ້ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ທາດແທ້ຂອງລັດຄຸ້ມຄອງເສດຖະກິດນັ້ນ ຕັດສິນຢູ່ແຕ່ລະປະເທດທີມີພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຕະຫຼາດ ບັນດາສະພາບເສດຖະກິດການເງິນໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ.

ຄວາມຮູ້ທາງດ້ານການເງິນ:

ແມ່ນການບໍລິຫານເງິນຢູ່ໃນ 4 ດ້ານຄື:

• ການຫາລາຍໄດ້ 
• ການໃຊ້ຈ່າຍ
•  ການເກັບອອມ
• ການລົງທຶນ

ການຫາລາຍໄດ້ ( Earning):

ປະເພດຂອງລາຍໄດ້ຈະປະກອບມີ:

• ລາຍໄດ້ຈາກການເຮັດວຽກ
• ລາຍໄດ້ຈາກຊັບສິນ

ລາຍໄດ້ຈາກການເຮັດວຽກ (Active Income ):

ເປັນລາຍໄດ້ທີ່ຕ້ອງລົງມືເຮັດລົງມືທຳ ໃຊ້ເວລາຂອງຕົນເອງ ຈິງຈະໄດ້ລາຍຮັບລາຍໄດ້ນັ້ນມາເຊັນ: ເງິນເດືອນ, ໂບນັດ, ຄ່າແຮງງານ, ຄ່າຈ້າງ ແລະ ອື່ນໆ.

ລາຍໄດ້ຈາກຊັບສິນ (Passive Income):

ເປັນລາຍໄດ້ທີເກີດຈາກການຄອບຄອງ ຫຼື ມີໄວ້ເຊັ່ນ: ຊັບສິນ ຫຼື ສິງທີເຮັດໃຫ້ເງິນໄຫຼເຂົ້າມາກະເປົ້າທຸກເດືອນ.

• ມີເງິນຝາກພັນທາບັດຢູ່ທະນາຄານ, ການອອມກໍຈະໄດ້ຮັບ ດອກເບ້ຍ.
• ມີຮຸ້ນ ຫຼື ກອງທຶນລວມ ກໍ່ຈະໄດ້ຮັບ ເງິນປັນຜົນ.
• ມີສັງຫາລິມະຊັບໃຫ້ເຊົ້າ ກໍ່ຈະໄດ້ຮັບ ຄ່າເຊົ່າ
• ມີທຸລະກິດໂດຍບໍ່ຕ້ອງລົງມືເຮັດເອງ ກໍ່ຈະໄດ້ຮັບ ກໍາໄລເປັນຜົນ
• ມີຊັບສິນທາງປັນຍາ ກໍ່ຈະໄດ້ຮັບ ຄ່າລິກະສິດ

ຫຼັກການຄິດທີສຳຄັນໃນການສ້າງລາຍໄດ້:

• ຕ້ອງພຽງພໍຕໍ່ການໃຊ້ຈ່າຍໃນຊີວິດປະຈຳວັນ
• ຕ້ອງມີແຫ່ງລາຍໄດ້ລາຍທາງ
• ວັນໝຶ່ງແຫ່ງລາຍໄດ້ຈາກຊັບສິນຕ້ອງໃຫ້ຫຼາຍ ແລະ ພຽງພໍສຳລັບການໃຊ້ຈ່າຍໃນຊີວິດປະຈຳວັນໄດ້.

ການໃຊ້ຈ່າຍ (Spending):

• ການຈັດສັນລາຍຮັບ, ລາຍຈ່າຍ , ງົບສົມດຸນ ແລະ ການສ້າງບັນຊີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ.
• ການວາງແຜນຊື້ເຮືອນ ຊື້ລົດ ແລະ ອື່ນໆ
• ການວາງແຜນຈັດການໝີ້ສິນ
• ການວາງແຜນຈັດການຄວາມສຽ່ງ
• ການວາງແຜນທາງດ້ານພາສີ ແລະ ອາກອນ

ການອອມ (Saving):

• ການວາງແຜນການອອມ
• ເງິນສຳຮອງເພື່ອສຸກເສີນ
• ການວາງແຜນກະສຽນ

ເງິນສຳຮອງເພື່ອສຸກເສີນ:

ແມ່ນຄົນເຮົາມີເງິນສຸກເສີນເພື່ອໃຊ້ຈ່າຍຢ່າງນ້ອຍ 3 ຫາ 6 ເດືອນ ເພື່ອປ້ອງກັນຄວາມສຽ່ງສູງເສຍລາຍຮັບລາຍໄດ້ຊົ່ວຄາວເຊັ່ນ:

• ຕົກງານຖືກໄລອອກ
• ຖືກບຽວຄ່າແຮງງານ
• ປະສົບອຸບັດຕິເຫດເຮັດວຽກບໍ່ໄດ້ ແລະ ອື່ນໆ.

ການລົງທຶນ (Investing):

ການກຳນົດເປົ້າໝາຍ ແລະ ແຜນການລົງທຶນ

ເຄື່ອງມືການລົງທຶນ:

• ຕະຫຼາດ ຫຼື ຕະຫຼາດການເງິນ
• ອະສັງຫາລິມະຊັບ ແລະ ສັງຫາລິມະຊັບ
• ທຸລະກິດ
• ຊັບສິນທາງປັນຍາ

ຄົນທີມີຄວາມສະຫຼາດທາງການເງິນ ຄື ຄົນທີນຳເອົາຄວາມຮູ້ທາງການເງິນທີມີມາສ້າງໃຫ້ເກີດຜົນສຳເລັດໄດ້ຈິງ ເພືອໃຫ້ຊີວິດໝົດກັງວົນເລື່ອງເງິນຄຳ.ເງິນ ບໍ່ແມ່ນສິງທີເຮັດໃຫ້ເຮົາລວຍຮັ່ງມີໄດ້.ຄວາມຮູ້ທາງການເງິນ ຕ່າງຫາກທີຈະພາໃຫ້ເຮົາມັງຄັງລ່ຳລວຍໄດ້ ຄົນສວ່ນໃຫ່ຍທີຍັງຈົນ ແລະ ປະສົບບັນຫາທາງການເງິນນັ້ນເປັນເພາະສິງທີເຂົາບໍ່ໄດ້ຮູ້ເລືອງນັ້ນ.

ເປົ້າໝາຍຊີວິດ ກັບເປົ້າໝາຍທາງການເງິນ:

• ມີລາຍຮັບພຽງພໍກັນການໃຊ້ຈ່າຍໃນຊີວິດປະຈຳວັນ.
• ເຕີມເຕັມຄວາມສຸກໄດ້ຕາມຝັນ.
• ພ້ອມຮັບມືກັບເຫດການທີບໍ່ຄາດຄິດທີສົງຜົນກະທົບທາງລົບຂອງການເງິນ
• ມີຄວາມມັ່ງຄັ່ງພຽງພໍ ເບິງແຍງຕົວເອງໄດ້ຈົນເຖິງວາລະສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດ.

ເປັນຫຍັງ ຈິງຕ້ອງມີການວາງແຜນການເງິນ:

 ການວາງແຜນການເງິນ ກໍ່ຄືການວາງແຜນຊີວິດ, ການວາງແຜນການເງິນ ປະກອບມີ 5 ຂັ້ນຕອນດັ່ງນີ້:

• ຮູ້ຕົວເອງ
• ຮູ້ເປົ້າໝາຍ
• ສ້າງແຜນການເງິນ
• ປະຕິບັດ ແລະ ປັບໃຊ້ກັບຕົວເອງ
• ທົບທວນເປົ້າໝາຍ

III. ພາລະບົດບາດຂອງການເງິນ

 ການເງິນມີ 2 ພາລະບົດບາດຄື:

• ພາລະບົດບາດແບ່ງປັນ.
• ພາລະບົດບາດຕິດຕາມກວດກາ.

1.ພາລະບົດບາດແບ່ງປັນ.

 ແມ່ນ ພາລະທີ່ອີ່ງໃສ ບັນດານິຕິບຸກຄົນ ທີ່ຄວາມສາມາດເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ພາກສ່ວນຕ່າງໆ ຂອງສັງຄົມນັ້ນຖືກນຳເຂົ້າບັນດາຄັງເງິນ ທີ່ຕ່າງກັນເພື່ອນຳໃຊ້ໃຫ້ແກ່ຈຸດປະສົງຕ່າງກັນ, ຮັບປະກັນໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ບັນດາຜົນປະໂຫຍດຕ່າງກັນຂອງສັງຄົມ.

ເຈົ້າກຳແບ່ງປັນອາດປະກົດໜຶ່ງໃນບັນດາສະຖານະຄື:

• ເຈົ້າກຳມີກຳມະສິດກຽ່ວກັບແຫຼ່ງການເງິນ.
• ເຈົ້າກຳມີກຳມະສິດນຳໃຊ້ແຫຼ່ງການເງິນ.
• ເຈົ້າກຳມີອຳນາດທາງດ້ານການເມືອງ.
• ເຈົ້າກຳຈັດຕັ້ງການພົວພັນຂອງບັນດາຈຸສະມາຊິກສັງຄົມ.

ກ. ການແບ່ງປັນທໍາອິດ:

ແມ່ນການແບ່ງປັນຜົນຂອງການເຄືອນໄຫວຜະລິດທຸລະກິດ ຢູ່ບັນດາເສດຖະກິດພື້ນຖານທີ່ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດໃນຂົງເຂດຜະລິດທຸລະກິດໃຫ້ແກ່ບັນດາເຈົ້າກຳທີ່ເຂົ້າຮວ່ມໃນຂະບວນວິວັດປະດິດສ້າງຊັບສິນວັດຖຸ, ສະໝອງບໍລິການໃຫ້ແກ່ບັນດາກົມກອງຜະລິດ ແລະ ການບໍລິການ.

ເນື້ອແທ້ຂອງການແບ່ງປັນທໍາອິດໃນການແບ່ງປັນລາຍຮັບຂອງບັນດາວິສາຫະກິດແມ່ນ:

• ທົດແທນໃຫ້ແກ່ການຈ່າຍວັດຖຸທີ່ສູນເສຍໄປໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການຜະລິດ ຫຼື ເຮັດບໍ່ລິການ.
• ສ້າງຕັ້ງຄັງເງິນເດືອນໃຫ້ແກ່ກົມກອງເພື່ອຈ່າຍເງິນເດືອນໃຫ້ຄົນງານ.
• ປະກອບສວ່ນເຂົ້າໃນການສ້າງຕັ້ງຄັງປະກັນໄພຕ່າງໆຄື: ປະກັນໄພວິສາຫະກິດ, ປະກັນໄພສັງຄົມ.
• ລາຍຮັບບັນດາເຈົ້າຂອງກຳມະສິດ,ເຈົ້າຂອງກິດຈະການກ່ຽວກັບທຶນ ຫຼື ແຫ່ງຊັບພະຍາກອນທີຮັບໃຊ້ໃຫ້ການຜະລິດ ຫຼື ບໍລິການຂອງກົມກອງ.

ຂ. ແບ່ງປັນຄືນ.

ແມ່ນການສືບຕໍ່ແບ່ງປັນບັນດາສ່ວນລາຍຮັບ ທີ່ເກີດເນີດຂຶ້ນ ໃນການແບ່ງບັນຄັ້ງທຳອິດ ໃຫ້ແກ່ຄວາມຕ້ອງການໃຊ້ຈ່າຍ ເພື່ອປະຕິບັດພາລະບົດບາດໝ້າທີ ຫຼື ຕາມບັນດາຈຸດປະສົງຂອງ ບັດດາຄັງເງິນຕາ.

ຄວາມຈຳເປັນພາວະວິໄສຂອງການແບ່ງປັນຄືນ:

• ຮັບປະກັນແຫຼ່ງການເງິນໃຫ້ແກ່ຂົງເຂດທີ່ບໍ່ຜະລິດວັດຖຸຄົງຕົວ ແລະ ພັດທະນາການແບ່ງປັນການແບ່ງປັນທຳອິດບໍ່ໄດ້ໄລ່ເຖີງຂົງເຂດນີ້.
• ຜົນກະທົບທີ່ຕັ້ງໜ້າເຖີງເລື່ອງຫັນເປັນວິຊາສະເພາະ ແລະ ການແບ່ງປັນແຮງງານສັງຄົມໃນຂົງເຂດຜະລິດ, ສ້າງຕັ້ງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ຊຸກຍູ້ກຳລັງຜະລິດໃນສັງຄົມໃຫ້ພັດ ທະນາດ້ວຍລະດັບສູງ ແລະ ໜັ້ນຄົງ.
• ປະກອບສ່ວນປະຕິບັດຄວາມຍຸດຕິທຳສັງຄົມ ໃນການແບ່ງປັນຜ່ານມາດຕະການດັັດສົມ, ລົດຜ່ອນລາຍຮັບສູງ ແລະ ຊ່ວຍໜູນບັນດາລາຍຮັບຕໍ່າ.

2.ພາລະບົດບາດຕິດຕາມກວດກາ

ຈຸດສົງຄື:

• ເປົ້າໝາຍຂອງການຕິດຕາມກວດກາການເງິນແມ່ນຂະບວນວິວັດເຄືອນໄຫວຂອງບັນດາແຫ່ງການເງິນ, ການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນດາຄັງເງິນຕາ.
• ເຈົ້າກຳຂອງການຕິດຕາມກວດກາການເງິນກໍ່ແມ່ນເຈົ້າກຳນັ້ນເອງ.
• ຜົນຂອງການກວດກາການເງິນແມ່ນຄົ້ນພົບ ແລະ ສະເໝີບັນດາມາດຕະການດັດແກ້ຂະບວນວິວັດແບ່ງປັນຕາມຈຸດໝາຍວາງອອກແນ່ໃສບັນລຸປະສິດທິຜົນສູງໃນການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນດາຄັງເງິນຕາ.

IV. ລະບົບການເງິນ.

1.ຄວາມເຂົ້າໃຈກຽ່ວກັບລະບົບການເງິນ ແລະ ຂອດການເງິນ.

ລະບົບການເງິນ:

ແມ່ນສັງລວມບັນດາການເຄືອນໄຫວການເງິນໃນບັນດາຂົງເຂດຕ່າງໆ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ, ແຕ່ມີການພົວພັນ ຢ່າງສະໝິດແໝ້ນນຳກັນກ່ຽວກັບການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນດາຄັງເງິນຢູ່ຕາມເຈົ້າກຳເສດຖະກິດສັງຄົມທີ່ເຄືອນໄຫວໃນບັນດາຂົງເຂດດັ່ງກ່າວ.

ຂອດການເງິນ:

ແມ່ນບ່ອນເຕົ້າໂຮມຂອງບັນດາແຫຼ່ງການເງີນ, ບ່ອນທີ່ມີການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນາຄັງເງິນຕິດພັນກັບການດຳເນີນພາລະໜ້າທີ່ຂອງເຈົ້າກຳໃນຂົງເຂດເຄື່ອນໄຫວ.

ບັນດາຂອດການເງິນລວມເຂົ້າກັນເປັນລະບົບໝື່ງທີ່ເປັນເອກກະພາບຍ້ອນວ່າ:

• ບັນດາຂອດການເງິນມີທາດແທ້ ແລະ ພາລະບົດບາດດຽວກັນ.
• ບັນດາການເຄື່ອນໃຫວການເງິນມີການພົວພັນ ຢ່າງສະໜິດແໜ້ນນຳກັນໃນການສ້າງຕັ້ງ, ນຳໃຊ້ບັນດາຄັງເງີນ, ແບ່ງປັນບັນດາແຫຼ່ງການເງິນ.

ລະບົບການເງິນລວມມີບັນດາຂອດການເງິນຄື:

• ງົບປະມານແຫ່ງລັດ
• ການເງິນວິສາຫະກິດ
• ປະກັນໄພ
• .ສິນເຊື່ອ
• ການເງິນຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ ແລະ ການເງິນຄອບຄົວ.

2.ໝ້າທີຂອງບັນດາຂອດໃນລະບົບການເງິນ.

ປະກອບມີ 5 ໝ້າທີຄື:

1. ງົບປະມານແຫ່ງລັດ
2. ການເງິນວິສາຫະກິດ
3. ປະກັນໄພ
4. ສິນເຊື່ອ
5. ການເງິນບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ ແລະ ການເງິນຄອບຄົວ 

V.ນະໂຍບາຍການເງິນແຫ່ງຊາດ.

1.ນິຍາມ:

ແມ່ນນະໂຍບາຍການເງິນຂອງລັດ ກຽ່ວກັບການນຳໃຊ້ບັນດາເຄື່ອງມືການເງິນ, ລວມດ້ວຍລະບົບບັນດາທັດສະນະ, ຈຸດໜາຍ ແຜນນະໂຍບາຍ ແລະ ວິທີການກຽ່ວກັບການເງີນ - ເງິນຕາຂອງລັດ ທີ່ສອດຄ່ອງຈຸດພິເສດຂອງປະເທດຊາດໃນແຕ່ລະໄລຍະ, ແນ່ໃສ່ບຳລຸງ, ຂຸດຄົ້ນລະດົມ ແລະ ນຳໃຊ້ບັນດາແຫຼ່ງການເງິນໃນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຮັບໃຊ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃຫ້ແກ່ການດຳເນີນແຜນການ ແລະ ຍຸດທະສາດ ໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງຊາດໃນແຕ່ລະໄລຍະໃຫ້ສອດຄ່ອງ.

ເນື້ອໃນຂອງນະໂຍບາຍການເງິນແຫ່ງຊາດມີດັ່ງນີ້:

1. ນະໂຍບາຍ ພັດທະນາແຫຼ່ງກຳລັງການເງິນ.
2. ນະໂຍບາຍ ຂຸດຄົ້ນລະດົມແຫຼ່ງກຳລັງການເງິນ.
3. ນະໂຍບາຍ ແບ່ງປັນ ແລະ ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງກຳລັງການເງິນ.

ນະໂຍບາຍການເງິນ:

 ແມ່ນລັດຖະບານ ປ່ຽນແປງລະດັບ ການໃຊ້ຈ່າຍຂອງຕົນເພື່ອກະຕຸ້ນ ຫຼື ຜ່ອນລະດັບການຂະຫຍາຍໂຕຂອງເສດຖະກິດ.

ນະໂຍບາຍເງິນຕາ:

 ແມ່ນນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບ ການສະໝອງເງິນຕາ ໃຫ້ເສດຖະກິດ.

ນະໂຍບາຍການເງິນ ປະກອບມີ 2 ແບບຄື:

• ແບບຂະຫຍາຍ.
• ແບບຮັດກຸມ.

1.ແບບຂະຫຍາຍ: 

 ແມ່ນຈະສົງເສີມການຜະລິດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ອັດຕາດອກເບ້ຍສູງຂຶ້ນ.

2.ແບບຮັດກຸມ: 

 ແມ່ນຈະຜ່ອນລະດັບການຂະຫຍາຍໂຕຂອງເສດຖະກິດ ແລະ ຫຼຸດອັດຕາດອກເບ້ຍ.